تنوع ژنتیکی برای جذب سدیم و پتاسیم و غلظت پرولین و قندهای محلول در گونه‌های زراعی پنبه (Gossypium sp.) تحت شرایط تنش شوری

پنبه به‌عنوان دومین محصول متحمل به شوری بعد از جو مطرح است، در جنس Gossypium  گونه‌های دیپلوئید با توجه به منشاء شان تحمل بیشتری نسبت به شوری دارند. به‌منظور بررسی تنوع ژنتیکی تحمل به شوری در گونه‌های مختلف زراعی پنبه و جستجو برای یافتن منابع ژنتیکی متحمل 28 رقم از چهار گونه زراعی جنس Gossypium در قالب 4 آزمایش (دو آزمایش در شرایط تنش شوری و دو آزمایش در شرایط غیر تنش) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تنوع بالای بین و درون گونه‌ای برای تحمل به شوری مشاهده گردید، در بین صفات مورد بررسی تنوع ژنتیکی بالا در هر دو سطح پلوئیدی برای صفات K+/Na+  و K+  مشاهده شده ولی دو صفت میزان اسید آمینه پرولین و قند‌های محلول خصوصاً در دیپلوئید‌ها از تنوع پایینی برخوردار بودند. ارقام گونه G.herbaceumاز تحمل به شوری نسبتاً بالایی نسبت به سه گونه دیگر بر خور دارند. ارقام گونه تتراپلوئید G.barbadenseنسبت به شوری حساس‌تر از سایر گونه‌ها بوده و به‌طورکلی ارقامی که بیشترین نسبتK+/Na+را داشتند از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. در میان ارقام تتراپلوئید رقم Crema از گونه G.hirsutum با 4884/9 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد را در شرایط تنش شوری داشته و در میان دیپلوئید‌ها سرخه سمنان (G. herbaceum) با 1836/5 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد در شرایط تنش شوری بود.